اتریوم به زبان ساده

تقریباً غیرممکن است که وارد بازار رمزنگاری  شوید و اسم اتریوم را نشنوید. این توکن منحصر به فرد و انقلابی به تغییر در فضای کریپتو کمک کرد. از همین سو ، اتریوم مرتباً، بر اساس ارزش بازار(مارکت کپ)  به عنوان دومین رمز ارز محبوب نام برده شده است. قابل ذکر است ، ترکیبی از عوامل باعث محبوبیت اتریوم در فضای کریپتو شده است.

اتریوم یک شبکه بلاکچین توزیع شده متن باز است که اسکریپت نویسی قرارداد هوشمند را ساده می کند. در واقع اتریوم به دنبال ساخت دنیایی است که هر کسی بتواند برنامه های غیرمتمرکز را بسازد . در نتیجه ، این پلتفرم میزبان قابلیت ها و اپلیکیشن های جدیدی است.

Dapps(برنامه های غیرمتمرکز) نسل جدید برنامه ها هستند که منحصرا برای اجرا در شبکه های غیرمتمرکز طراحی شده اند. این شبکه ها می توانند شامل تور( Tor) ، دفتر توزیع شده و بلاکچین باشند. انواع توکن ، توکن های غیر مثلی ( NFT ) ، صرافی های غیرمتمرکز ، پروتکل های وام دهی مالی و … مثال هایی از برنامه های غیر متمرکز هستند

برنامه های غیرمتمرکز فرصت های جدید بیشماری را در اختیار جهانیان قرار می دهد و در بخش بلاکچین در حال رشد سریع است.

قرارداد هوشمند چیست ؟

قرارداد هوشمند نوعی از قرارداد قابل برنامه ریزی می باشد که در صورت انجام یک سری از شرایط ، دستورات خاصی را اجرا می کند بدون آنکه نیاز به شناخت و اعتماد به طرف مقابل قرارداد داشته باشید .

فرض کنید شما می خواهید در صورت انجام یک کار مشخص در ابتدای هر ماه به مدت یک سال مبلغ 1000 تومان را به شخصی به نام وحید بدهید . در این صورت می توان قرارداد هوشمندی را نوشت تا به صورت خودکار این کار را انجام دهد

1. در صورتی که کار انجام شده باشد زمان امروز را چک کند
2. در ابتدای هر ماه مبلغ 1000 تومان را به حساب وحید واریز کند
3. تا زمانی که کل مبلغ قرارداد واریز نشده است این کار را تکرار کند

قرارداد هوشمند به صورت ساده با شرط ” اگر این اتفاق افتاد ، این کار انجام بده “ کار می کند و هر وقت شرط معینی به انجام رسید به صورت خودکار بقیه قرارداد انجام می پذیرد

اتریوم چگونه کار می کند؟

اتریوم برخی از ویژگی های اصلی خود را از بیت کوین قرض می گیرد ، البته با تغییرات جزئی مانند مکانیسم اثبات کار PoW. همچنین ، اتریوم از برخی از استراتژی های BitTorrent استفاده می کند تا یک سیستم عامل واقعاً غیرمتمرکز برای برنامه نویسان حوزه Dapp بسازد.

اتریوم اغلب به عنوان یک رمز ارز شناخته می شود.هرچند اینکه به آن رمز ارز بگوییم اشتباه است. اتریوم بستری است که رمز ارز اتر در آن کار می کند. در این اکوسیستم ، نقش اصلی اتر پاداش کار ماینرها  برای انجام محاسبات EVM است.

EVM – ماشین مجازی اتریوم

EVM یک سیستم است که قراردادهای هوشمند می توانند از طریق آن اجرا شوند . EVM دسته های مجازی است که در هر نود کامل اتریوم جاسازی شده است. EVM روند ساخت برنامه های غیرمتمرکز را ساده می کند. در نتیجه ، این پروتکل ها برای عملکرد اتریوم بسیار مهم هستند زیرا بایت کد قرارداد (contract bytecode ) را اجرا می کنند.

هر نود در شبکه اتریوم یک نمونه EVM را اجرا می کند. این استراتژی به این امکان را می دهد که در اجرای دستورالعمل ها بدون دخالت انسان توافق کنند. علاوه بر این ، ابزاری فراهم می کند که در آن هر کسی می تواند کدی را در یک اکوسیستم بی اعتماد اجرا کند.

از همه مهمتر ، بایت کد EVM یک سیستم تورینگ کامل است. تورینگ به قابلیت های پروتکل ها اشاره دارد. پروتکل های کامل تورینگ مانند JavaScript می توانند طیف گسترده ای از توابع محاسباتی مهم را انجام دهند.

قابلیت برنامه نویسی به زبان های متعدد

یکی از جنبه های منحصر به فرد و قدرتمند EVM توانایی استفاده از چندین زبان برنامه نویسی است. تا به امروز ، EVM ها توانسته اند با موفقیت کامل از C ++ ، Java ، JavaScript ، Python ، Ruby و… استفاده کنند . جالب اینجاست که اتریوم حتی زبان شیءگرا و سطح بالایی را برای اجرای قراردادهای هوشمند با نام سالیدیتی (Solidity)  معرفی کرده است. توسعه دهندگان می توانند با استفاده از هر یک از زبان های سطح بالا ذکر شده در بالا برنامه نویسی کنند وسپس کد به EVM Bytecode تبدیل می شود.

اتر  (Ether ) چیست؟

در حالی که کلمه اتریوم به تمام شبکه بلکپین باز می گردد ، اتر به صورت مشخص به واحد پولی این شبکه اشاره می کند . شما از اتر برای پرداخت کارمزدهای شبکه اتریوم ( به اختصار گس ) و یا هر نوع پرداختی مبتنی بر شبکه اتریوم می توانید استفاده کنید

 گس ( گاز )  GAS چیست؟

در شبکه اتریوم جهت انجام تمامی تراکنش ها و قرارداد ها نیاز به پرداخت مبلغ مشخصی ( که اکثرا هم ناچیز است ) می باشد . به این هزینه گس می گویند . شبکه برای انجام هر تراکنش ( با مبلغ کم و یا زیاد ) و یا اجرای قراردادهای هوشمند نیاز به یک سری پردازش در بستر خود دارد ، گس واحد اندازه گیری نیاز محاسباتی شبکه اتریوم برای انجام قرارداد و تراکنش است

گس یک مکانیزم هزینه داخلی است که به اتریوم اجازه می دهد تا از کیفیت کدگذاری شبکه خود اطمینان حاصل کند. هر تراکنش شبکه اتریوم را می توان از نظر میزان مصرف گس اندازه گیری کرد. بنابراین ، اجرای هر EVM دارای گس لیمیت و گس پرایس منحصر به خود است.

قاعدتا ، با معرفی گس  به شبکه این اطمینان حاصل شد که کیفیت کد در شبکه بالا است. این استراتژی به محافظت از نود ها در برابر کدگذاری نامناسب کمک می کند. همچنین مانع از این می شود که شبکه بیش از حد با کدگذاری های زیر سطح متوسط مواجه شود.

کارمزد هر تراکنش چگونه مشخص می شود ؟

فرض کنید می خواهید یک گوشی آیفون به مبلغ 1000 دلار را در ایران بخرید . با توجه به ارزش پول ما و نوسان قیمت دلار هر روز که از فروشنده سوال می کنید یک قیمت را می گوید . سوالی که مطرح میشود این است که آیا مبلغ اصلی گوشی که همان 1000 دلار بوده است تغییر کرده است ؟ جواب ساده خیر است ، ارزش ریال نوسان دارد

مبلغ گوشی آیفون = قیمت هر دلار در بازار × قیمت دلاری

20.000.000 تومان = 20.000 تومان × 1000 دلار

مثال بالا دقیقا کارکرد محاسبه کارمزد را در شبکه اتریوم توضیح می دهد . در شبکه اتریوم با سه مفهوم کارمزد ( Fee ) ، حد گس ( Gas limit ) و هزینه گس ( Gas Price ) کار داریم

ETH Fee = Gas limit × Gas Price

حد گس یا گس لیمیت : حداکثر مقداری که یک کاربر حاضر می شود برای انجام یک تراکنش پرداخت کند را حد گس می گویند . شبکه برای انجام تراکنش یک حد گس را مشخص می کند ( اگر مبلغ پرداختی از این رقم کمتر باشد تراکنش صورت نمی پذیرد ) که این رقم به صورت استاندارد 21.000 می باشد

هزینه گس یا گس پرایس : مقدار هزینه های که برای هر گس پرداخت می کنید که با واحد ” Wei ” بیان می شود و هر واحد Wei مساوی با ۰.۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۱ اتر است به بیان دیگر ether = 1,000,000,000,000,000,000 Wei (10¹⁸) است .همچنین هر Gwei برابر است با ۱,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ Wei می باشد . مبلغ Wei از عرضه و تقاضای بازار تعیین می گردد و طبق مبلغ ، سرعت انجام تراکنش و … متغیر می باشد . هزینه گس را می توانید از اینجا به صورت آنلاین مشاهده کنید

مثال : فرض کنید یک کاربر برای انجام یک تراکنش حاضر به پرداخت 21.000 گس می باشد و قیمت گس در آن لحظه 10 Gwei است پس کارمزد شبکه برابر است با :

ETH Fee = Gas limit × Gas Price

ETH Fee = 21.000 Gas × 10 Gwei = 210.000 Gwei = 0.00021 ether

گاس لیمیت میزان  قدرت محاسباتی است که شبکه اتریوم استفاده خواهد کرد. هرچه قراردادهای هوشمند شما طولانی تر و پیچیده تر باشد ، گس لیمیت شما بالاتر می رود. گس پرایس مبلغی است که کاربر حاضر است برای اجرای کامل تابع پرداخت کند. اگر گس پرایس را خیلی کم انتخاب کنید ، ماینر ها درخواست شما را نادیده می گیرند. همچنین ، در صورتی که گس پرایس شما به طور کامل EVM شما را پوشش ندهد ، ماینر ها مابه التفاوت را برای خود بر می دارند.

ترکیبی از هر دو فاکتور هزینه تراکنش در شبکه اتریوم را به شما می دهد. توجه کنید که ، کارایی و هزینه پردازش با گس اندازه گیری می شود ، اما هزینه آن به اتر پرداخت می شود. این استراتژی بسیار جالب است زیرا به شبکه اجازه می دهد تا هزینه ها را خود تعیین کند. به این ترتیب ، اتریوم در فرآیندهای تجاری داخلی خود به صورت غیرمتمرکز عمل می کند.

اتر ها را کجا می توان ذخیره کرد ؟

محبوب ترین کیف های پول برای دخیره اتر عبارتند از : متامسک ( Metamask ) ، مای اتر والت ( MyEtherWallet ) و مای کریپتو ( MyCrypto ) . کیف پول های دیگری همپون آرجنت ( Argent ) ، تراست والت ( Trust Wallet ) و کوین بیس والت ( Coinbase Wallet ) را نیز می توان نام برد

تاریخچه اتریوم

تاریخچه اتریوم از روزهای ابتدایی بازار کریپتو آغاز می شود. در سال 2013 ، ویتالیک بوترین ، یک برنامه نویس اینده نگر و کسی که خود مدت ها یک بیت کوینر بود ، یک وایت پیپر منتشر کرد که طراحی فنی و قابلیت های اتریوم را به صورت تئوری توصیف می کرد. در این مقاله ، Buterin یک کامپیوتر غیرمتمرکز و جهانی را توصیف کرد که می تواند با بلاکچینی مشابه بیت کوین کار کند.

تا سال 2014 ، Buterin اولین نسخه اتریوم را تکمیل کرد. او از ) GmbH شرکت مسئولیت محدود) کمک گرفت.  نسخه اولیه نرم افزار (اتریوم) به راه اندازی ICO برای پروژه کمک کرد. ICO  اتریوم موفقیت چشمگیری داشت. این پروژه 18 میلیون دلار از سرمایه گذاران مختلف به دست آورد. که اولین شبکه ماینر ها و سهامداران اتریوم  را بوجود آورد.